مقایسه درمان تشنج ناشی از تروما به جمجمه مجروحین جنگ ایران و عراق با بزرگسالان مبتلا به صرع ایدئوپاتیک در استان چهارمحال و بختیاری

علیرغم مطالعات انجام شده در خصوص آسیب های ناشی از تروما به جمجمه، میزان بروز واقعی تشنجات ناشی از آن مشخص نیست و در رابطه با درمان دارویی و کنترل تشنج این بیماران بحث های زیادی وجود دارد. هدث این پژوهش مقایسه درمانی دارویی در صرع ایدیوپاتیک و صرع متعاقب ترومای ناشی از جنگ می باشد. به همین منظور کلیه جانبازانی که به تشنج متعاقب تروما مبتلا بودند به عنوان گروه مورد انتخاب شدند (n=50). برای مقایسه نتایج، 50 نفر از بیماران بزرگسال مرد مبتلا به صرع اولیه (idiopatic) در استان بطور تصادفی انتخاب گردید (گروه شاهد). سپس با استفاده از پرسشنامه، اطلاعات مورد نیاز مربوط به دو گروه بدست آمد و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که میزان اشتغال در مصروعین ایدیوپاتیک 60% و در مصروعین متعاقب تروما 44% است و شروع درمان تک دارویی در مصروعین ایدیوپاتیک 94% و در مصروعین متعاقب تروما 80% بود. در 36.4% گروه شاهد و در 60% گروه مورد پس از کاهش مقدار دارو، تشنج رخ داده است و بعد از قطع دارو در 50% از گروه شاهد و 33.4% از گروه مورد تشنج اتفاق افتاد. نتایج این مطالعه نشان داد که مراقبت دارویی در مصروعین متعاقب تروما در استان در سطح نسبتا قابل قبولی قرار دارد و باتوجه به اینکه در قطع دارو برگشت حملات اپی لپسی در مجروحین کمتر اتفاق افتاده، احتمالا به دلیل توجه بیشتر پزشک در این بیماران نسبت به صرع ایدیوپاتیک بوده است. همچنین نظر به بهبودی قابل قبول این بیماران و برای کمک به بازتوانی آنها لازم است تا نگرش و توجه دقیق تری به وضعیت اشتغال این قشر صورت پذیرد.